Dinsdag 22 juli – 4e dag – Zion national park

Het vroege opstaan is vanochtend niet helemaal gelukt. We gaan dus ‘Angels landing’ in de volledige zon en op het heetst van de dag lopen. Eerst maar eens even rustig opstaan. We hebben weer in een leuke cabin geslapen, nu met een queensize bunkbed oftewel een tweepersoons stapelbed. We hadden dit nog niet eerder gezien en het zag er, ook doordat hij van boomstammen gemaakt was, erg knus uit.
Eenmaal wakker en opgestaan, zijn we naar Zion national park gereden, waar we eerst bij de kleine village een ontbijtje hebben gescoord. Verder hebben we 8 liter water in de tassen gedaan en nog flesjes vitamine water. Een paar koekjes voor de suiker en wat nootjes om wat zoutigs mee te hebben. Verder hebben we vandaag stevige schoenen aan, een zonnebril op en Cas en ik hebben ook maar een pet opgezet tegen de zon. Even goed insmeren, goed drinken en we zijn ‘klaar’ om te gaan. Angels landing is een zeer pittige wandeling van ongeveer 4 uur. De wandeling bestaat uit een steeds steiler wordende klimroute waarbij je uiteindelijk op de top van een gigantische rode berg/rots klimt. Eenmaal boven heb je een prachtig uitzicht over het park en zie je de ‘Virgin river’ beneden stromen. De wandeling klimt, maar is ook langs de canyon wand. In het begin is dit redelijk goed te doen, want dan is er een pad. Doordat het erg warm is en we veel door de zon lopen, rusten we regelmatig uit en nemen we tussendoor wat foto´s van de wandeling. Na bijna 2 uur bergbeklimmen, want daar is het meer mee te vergelijken, dachten we er te zijn. Er was een prachtig uitzicht al. We zagen alleen dat we door nog een hoge rots te beklimmen op de top van de berg konden komen. Dit pad ging over hele smalle door rotsjes gevormde paden, waarbij je je bij sommige stukken gelukkig nog vast kon houden aan een ijzeren ketting. Op veel plekken ontbrak de ketting alleen en ging je dus over een steil en smal pad met aan beide kanten een afgrond, die toch wel erg hoog is. Dit moet je zeker niet doen met hoogtevrees en een verkeerde stap betekend naar beneden vallen. Dit was gewoon eigenlijk doodeng, maar wel echt fantastisch om te doen en we kregen er ook een zeer mooi uitzicht voor terug. Sinds 2004 zijn er 6 personen dood gegaan bij deze hike, een risicootje dus. Als je dan zag hoe sommige personen ongeveer naar beneden vervolgens sprongen en renden, dan wordt het risico wel erg groot. Als je goed oppast en je voeten stevig neerzet is er niks aan de hand. Naar beneden was niet veel makkelijker bij het steilste gedeelte. Eenmaal van de hoogste rok neergedaald, ging de rest van de afdaling een stuk makkelijker. De zon was nu achter de berg naast die van ons redelijk weggezakt, waardoor we in de schaduw konden lopen. Naar beneden op zo´n steil pad betekend wel dat je jezelf echt moet afremmen. Na 6 uur klimmen en klauteren en wandelen zijn we dan weer veilig aan de voet van de berg en zeer trots op onszelf! Enige wat onderweg niet handig was, was dat we 4 van de 8 liter water bevroren mee hadden genomen. Dat smelt dus veel te langzaam, dus we hadden enorme dorst. Niet zo fijn op zo´n wandeling, dus snel naar een opfrispunt en flesjes met water vullen en drinken-afkoelen.
Zion is een prachtig park met veel groen en rode rotsen. Na de wandeling zijn we verder gereden richting Bryce canyon national park. Die staat voor vandaag niet meer op de planning, maar vlakbij het park gaan we overnachten. Tijdens het rijden gaan we door Dixie national forest, waar ook de rode rotsen weer heel mooi terugkomen. Heel veel stukken snelweg die wij nemen zijn ‘scenic highways’ en zien we dus hele mooie natuur en omgevingen. Eenmaal aangekomen bij Bryce pioneer village zitten we bij een cowboy achtig motel, ziet er heel gezellig uit. We kwamen om 21.00 aan en wilden nog wel erg graag wat eten. Bij het motel zelf stopten ze om 21.30, dus dat had weinig zin. We konden kiezen uit een pizzahut achtig iets of een klein restaurantje. Aangezien we gisteren al pizza hadden, hebben we gekozen voor het restaurantje. Een leuk restaurantje bleek en we hebben er ook een heerlijke biefstuk gegeten. De zoete aardappel frietjes die ik erbij had besteld waren lekker, maar iets te zoet en maar even lekker. Verder hebben Paulien en ik als drankje ‘Sierra mist’ ontdekt, wat een wat frisse frisdrank te vergelijken met onze Sprite. Die is tenminste niet zo zoet. Cas en Joost gaan aan een pitcher bier. Na een volle buik en heel vermoeid lichaam, gaan we lekker richting motel. Even opfrissen en slapen. Was wel nodig, want ik was op een paar bomen gaan zitten en zat onder de hars. Het witte korte broekje kan dus nu wel weggegooid worden, haha.