Dinsdag 5 augustus – Walvistour & San Francisco

Dinsdag 5 augustus – 18e dag – Walvistour & San Francisco

Om 7 uur ging de wekker. Ik zal eerlijk zijn, het duurde wel 15 minuten voor ik daadwerkelijk ook opstond. Beetje vroeg, maar om 9.30 moeten we inchecken bij de walvistour. We hoeven maar 10 minuten te rijden, maar ook parkeren en alle 4 douchen, koffers inpakken, auto inladen en ontbijten.

We waren snel, want om 8.30 waren we helemaal klaar. We zijn heel warm aangekleed, want op zee is het koud en we gaan vrij vroeg de zee op. Om 9.00 checken we in bij de walvistour. Dit is in een hele leuke vissers haven. We horen al snel een soort heel hard geblaf. Dit kwam van een zeeleeuw en we hebben dus gelijk onze eerste zeeleeuw gezien in het wild. Dit bleek al snel niet al te bijzonder te zijn hier, want ze lagen opgestapeld (levend) op eigenlijk alles waar ze op kunnen liggen… Even later gaan we boarden en staan we met een man of 20 op de boot, wat heel goed te doen is op de boot zodat we niet hoeven te dringen voor een plekje aan de kant waar iets te zien is. We gaan ongeveer 3 uur in totaal het water op en we zijn benieuwd of we iets te zien krijgen wat op een walvis lijkt. We beginnen natuurlijk met het varen uit de haven, waarbij we een pelikaan zien en aalscholvers. Verder is er een lange pier, waar allemaal zeeleeuwen liggen te relaxen, meeuwen en aalscholvers weer. Onze kapitein vertelde dat er ook 3 zee otters zitten tussen het wier, maar die laten zichzelf wat minder graag zien.

45 minuten later zijn we een heel end de zee op en zien we gigantische groepen zeeleeuwen zwemmen en spelen in het water. Even later zien we zelfs een stukje rug van een walvis verschijnen! Helemaal blij en non stop op de camera drukkend staren we de zee op. De boot schud heen en op en neer, maar de zee schijnt erg kalm te zijn. Dat is wanneer de walvissen zich meestal laten zien, ’s ochtends als de zee nog rustig is. Nu is de zee extra rustig, dus we hoopten al op het zien van een walvis. Even later wordt het nog mooier, we zien een spuit water omhoog komen en een groot stuk rug gevolgd door een staart! Alles was helemaal niet ver weg, zelfs vrij dichtbij en goed te zien. Dit was al meer dan we op durfden te hopen, maar het werd gekker. Er kwamen meerdere walvissen en ze kwamen zelfs uit het water springen! Zo ontzettend gaaf om te zien, echt een beleving! Na onze ogen uitgekeken te hebben (of niet, want je kan hier eeuwig naar kijken heb ik het idee) gaan we weer terug naar land. Het werd gelukkig warmer, want zelfs dik aangekleed was het echt wel koud op zee zonder dikke jas. Je hebt het alleen niet door, want je bent alleen maar bezig met kijken en er was in de kajuit genoeg ruimte om te zitten, dus hebben we op de heenweg (en Cas en Joost ook op de terugweg) lekker warm kunnen zitten. We waren bijna bij land en Paulien en ik zagen nog een pelikaan. Even later zagen we een zee otter! Op dat moment twijfelden we enorm, aangezien ze ook vrij groot en bruin zijn en het best bijzonder was om er een te spotten… Later op de foto’s was het toch wel erg duidelijk te zien.

Na alle ‘excitement’ zijn we lekker lunch gaan eten in een restaurantje met uitzicht op de haven en de zee. We aten natuurlijk vis, wat daar zo uit de zee gehaald is waarschijnlijk of van vrij dichtbij komt. Het was zelfs nog lekker, terwijl Cas en ik niet echt vis eters zijn… We hebben nog even rondgelopen en gekeken hier en daar. We moesten nog 2,5 uur rijden naar San Francisco, dus we zijn lekker gaan rijden. Dat dachten we tenminste… Gisteren kregen we al een lampje dat de luchtdruk in een van de banden niet goed was, dus we zouden al even lucht bij blazen bij een benzine station. Helaas was de band inmiddels wel erg plat… Geluk bij een ongeluk dat mensen in Monterey enorm houden van auto’s en er zijn dan ook op elke hoek garages. Hij verwachtte een spijker en is ongeveer 30 minuten bezig met het fixen. Er hoeft dan namelijk geen nieuwe band, maar ze plakken aan de binnenkant van de band een stuk rubber en er is niks meer aan de hand. We zitten nog dicht bij een centrum stukje van Monterey, dus gaan even een drankje doen. Cas en Joost nemen koffie, maar ik had intussen een Jamba juice gevonden. Ik kende dit nog van Chicago. Mandy en ik hebben hier enorm lekker gedronken. Het zijn allemaal stukken vers fruit en groente die ze in de blender gooien met ijs en zo een drankje maken (ongeveer). Je kan er eventueel nog boosts bijdoen, zoals chia zaadjes (die zijn erg hip hier). Paulien en ik namen dus een Jamba sapje. Na het proeven van ons hadden Cas en Joost al spijt van de koffie…

We lopen terug naar de garage, waar de auto bijna klaar is. Uiteindelijk waren we door glas gereden. Het is gemaakt en we rijden weer prima verder. We zien langs de snelweg een outlet shopping mall en besluiten even te gaan kijken. Cas en Joost hebben schoenen gekocht. Ik heb ook schoenen gekocht en Joost nog t-shirts (2 keer dezelfde zelfs, want het eerste tasje is hij kwijtgeraakt). We hebben even chinees gegeten bij de panda expres, was eigenlijk gewoon lekker.

Nog 10 minuten rijden en we zijn bij het hotel. Het hotel staat in een industrie terrein en we krijgen een kleine kriebel. Overal hoge hekken met prikkeldraad en het lijkt erg afgelegen te liggen. Bij het hotel moesten we even omrijden. Ik zeg: ‘Gelukkig staan er geen auto’s waarbij de ruiten zijn ingeslagen’. We rijden direct na deze opmerking langs het hotel waar 4 auto’s staan: ‘O, behalve dan deze, maar die is wel oud, kan ook iets anders zijn…’. Waarop Cas antwoord bij een andere auto van de 4: ‘Ja en deze, dus er is een 50/50 kans dat je auto ingetikt wordt.’. Gelukkig is het hotel zelf enorm beveiligd met hoge hekken en erg veel camera’s en felle lampen die op de grond schijnen. We voelen ons veilig genoeg en we hoeven er maar 3 nachten te slapen…