Maandag 21 juli 2014 - North Rim & Antelope canyon

Om 5.10 dus uit bed en met Paulien en Joost (Cas is lekker blijven liggen) op weg naar de zonsopgang die om 5.23 te zien zou zijn. Eenmaal bij de rim zagen we meteen dat er toch wel een verschil was met de south rim. Hier dus weer een prachtig uitzicht, net even anders. Hier koelt het snachts wel erg af en er stond een windje, dus het was wel erg koel. Hele mooie uitzichten gezien, maar de zon bleef verstopt. Via een bergpaadje terug gelopen. Er liep alleen geen weg naar onze lodge, dus hebben we een klein stukje grand canyon beklommen (lees: een heuveltje van 3 meter opgelopen).

Nog even een tukje proberen te doen en om 8.00 ging de volgende wekker. Kort nachtje zo. In de grote lodge hebben we een lekker ontbijtje gehad: Gebakken eireren en vers fruit. Tijdens het ontbijt kijk je zo de canyon in, wat het uitzicht natuurlijk geweldig maakt tijdens het ontbijt. We hebben een kort wandelingetje langs de klif gemaakt en een paar mooie plaatjes geschoten. Iets na 11 uur zijn we op weg gegaan naar de lower antelope canyon.

Dit is een 3,5 uur durende reis, maar ook hier weer vanalles te zien. We hebben bizons zien oversteken, terwijl wij er naast stonden. Er waren bossen en ook een stuk nieuw bos, waar alle oude bomen nog stonden. De oude bomen waren volledig afgebrand. Na een heel stuk heuvelgebied met bos, gaan we door een gebergte heen en aan de andere kant is er vervolgens een soort van steppe gebied, helemaal vlak met in de verte weer gebergte in rood, grijs en groen…

Tijdens deze rit gingen we ook over de colorado river heen. Van dichtbij zagen we hoe enorm breed (zeker 100 meter) deze rivier eigenlijk is, dat is zover boven een klif niet goed in te schatten. We zijn een paar keer uitgestapt, alleen al om het uitzicht even goed te bekijken en van te genieten!

Iets verder helaas roadworks, waardoor we 1,5 uur om moesten rijden naar Antelope canyon!! Daar is 10 minuten omrijden bij ons om bij de stad te komen echt niks bij. We zouden er om 15.00 zijn en nu wordt het 16.27… Op het moment dat ik dit schrijf hopen we nog op tijd te zijn voor de laatste tour om 17.00 en dat deze niet vol is… Wel het mooiste licht, maar spannend om de laatste tour proberen te halen. Even duimen nu dus…

Geduimd en gehaald, we kwamen om 16.27 aan en we konden de tour nemen om 16.40, want we waren de laatste 4 personen die de tour deze dag wilden maken. Dit kwam totaal niet overeen met wat we hadden gedacht. Op de forums op internet werd er over het hoogseizoen gezegd dat het bij Antelope canyon, beide, heel erg druk is. Wij zijn dus bij de lower Antelope canyon aangekomen, wat je zonder reservering kan doen en het zou ook rustiger moeten zijn. Dat kunnen we nu dus alleen maar bevestigen. We hebben ook nog eens door de tijd een prachtige lichtinval. Met zijn vieren en de gids zijn we door een kleine doorgang gegaan tussen de rotsen en zo’n 20 meter naar beneden geklommen met een steile trap. Je ziet meteen de soort van golfeffecten op de wanden en door de lichtinval krijgt het een zeer mooi effect. Eenmaal beneden was er een Navajo indiaan op een fluit indianen muziek aan het maken, dat gaf een leuk sfeertje om te beginnen. Onze gids heeft uitgelegd dat de canyon gevormd wordt door de flash floods die door de canyon heen gaan. Zodra dit zand van de canyon in aanraking komt met zand, wordt het zand hard. Verder heeft hij ons geholpen met de beste instellingen op onze apparatuur, zodat we mooi de effecten in de canyon vast konden leggen. Verder kon je in sommige zandformaties figuren herkennen, die wees hij aan. Door een nog veel smallere spleet zijn we vervolgens de canyon weer uitgekropen. Nog even wat water gekocht, waarbij Cas met 20 dollar betaalde. Paulien dacht dat het 10 dollar was, dus riep: ‘Keep the change’. Daar was hij erg blij mee… We hebben wel meteen tips gekregen waar we nog langs konden en waar we konden eten.

De eerste tip was de horseshoe bend, waarvan wij dachten dat het bij de Grand canyon zat. Hij was zo’n 10 minuten rijden, dus vonden we het de moeite waard. Ook om 18.00 is het daar alleen nog ongelooflijk heet in de zon. We kwamen aan bij de horseshoe bend en moesten na het rijden nog 20 minuten door de felle zon ernaartoe lopen. Zeker de moeite waard, want het is een zeer mooi uitzicht van een grote rots met verschillende kleuren die omringd wordt door de Colorado river. Na deze wandeling zijn we verder gegaan naar Lake powell, waar het zogenaamde grootste floating restaurant zit. Vlakbij Page zit een … marina (even de naam kwijt). Met grote jachten en andere bootjes. Het restaurant was kleiner dan de chinees in Amsterdam die ook drijft, maar zag er prima uit. Daar met zijn vieren toch wel drie hele grote pizza’s op proberen te eten, dat is niet helemaal gelukt. Ze waren wel lekker. In het water zwommen grote vissen, die ook naar je toe kwamen als je boven het water bewoog. Even gegeten en dan krijg je de rekening… Geen tafelnummer, maar een ober die je omschrijft als ‘Dutch folks’. Het was dan ook een grappige vent, die normaal niet serveert, maar even hielp omdat het druk was. Hij kon zowaar alsjeblieft zeggen…

Om 20.30 reden we weg, iets later dan gepland. We moesten zo weer door het donker rijden, wat hier dus gitzwart is en zelfs met groot licht soms tricky. We zouden dan om ongeveer 23.00 aankomen. Helaas kwam er een uurtje tijdsverschil bij en was het hotel niet in te voeren in de navigatie, wat vaker hier erg lastig is! Er zijn niet echt adressen bij de nationale parken… We zijn dus eerst helemaal Zion doorgereden en konden niks vinden. Aan de andere kant erg lang gezocht en er was uiteindelijk iets open om de weg te vragen. Bleek dat we volledig aan de verkeerde kant zaten van Zion, dus weer helemaal terug konden. Om 2.00 waren we dan eindelijk lokale tijd bij ons hutje. Zag er eerste gezicht leuk uit, maar het leek ons vooral verstandig heel snel te gaan slapen. Dat lukte snel en we hebben na alle indrukken ook weer erg veel zin in de volgende dag!