67e dag: Donderdag 03-04

Heerlijk uitgeslapen, niet te lang maar toch genoeg. De badkamer was nog steeds half vernielt, wat betekende dat ik niet kon douchen. Ik ben me dus ‘lekker ouderwets’ gaan wassen aan het kraantje. Heerlijk zo’n warme washand die tegen de tijd dat hij bij je been is alweer koud is. Niet echt mijn ding dus. Ik was bijna klaar en daar kwam de badkamer man alweer om verder te werken aan de badkamer. Dit keer met een mooie oplossing. Een van de buurappartementen staat leeg en daar is de badkamer klaar voor gebruik, dus we mogen daar wel douchen en naar de wc. Dat was natuurlijk erg fijn, nadat je net helemaal klaar bent met wassen. Toch was ik erg nieuwsgierig naar het leegstaande appartement, dus dan maar naar de wc ;)… Daar eenmaal aangekomen was het echt een prachtig appartement. De muren waren een lichte gebroken en de vloer was een nieuwe parket vloer. Het zag er allemaal heel erg groot en modern uit, in tegenstelling tot de zwijnenstal van mijn oom waar je je kont tussen de rotzooi nog niet kunt keren. Haha. ;). Jammer, maar de wc-tijd zat erop en ik ging weer aan de slag met mijn koffers om ook die helemaal goed ingepakt mee te kunnen nemen. Doordat Don nog een paar hoodies voor mijn broertje had meegegeven en een paar (20) cd’s voor mijn moeder, was er weer wat herschikken nodig. Ik heb nu namelijk best genoeg ruimte, maar gewicht wordt een probleem. Kortom de kleine zware dingen gaan mee in mijn handbagage (ga toch slapen in het vliegtuig). Al mijn koffers gewogen en de koffers zijn goed. Mijn handbagage is zo’n beetje 3x zoveel als wat mag, maar wanneer controleren ze die?
Ik had nog even tijd over en ben nog even op bed gaan liggen met wat tijdschriften, die ik door Marjolein en Frank heb toegestuurd gekregen toen ik net uit het ziekenhuis kwam. Het pakketje kwam een dag voordat ik naar New York vertrok aan, dus ik heb nu mooi leesvoer. De spits is wel erg leuk ineens! Na nog even ‘gechilled’ te hebben kwamen de zenuwen toch wel naar boven kriebelen en heb ik al mijn koffers al wegrijdbaar neergezet. Ook heb ik mijn jas al aangedaan, mijn sjaal al omgedaan (beetje overbodig, maar het mag extra mee…) en mijn hoed opgezet. Ik was daarmee alleen 13.20 klaar en om 14.00 gaat de bus, vanaf de stoep naast het appartement. Kortom ik zat er nog wel een half uur zo te wachten. Je kan je voorstellen dat het op een gegeven moment best warm wordt als je zo ingepakt bent. Ik deed net alsof ik naar de Noordpool ging. Ik heb een broek met daaronder een fitness broek en 2 paar sokken. Ik heb een hemdje, een T-shirt en 2 vesten aan, een jas, 2 sjaals en een cowboyhoed. Nou heb ik moeite met mezelf warm houden, maar dit s wel weer het andere uiterste en het resultaat was dat mijn cowboyhoed even naast me neer moest worden gelegd. Toen Al eenmaal vond dat we naar beneden gingen werd ik steeds zenuwachtiger, grote kans dat ik wat laat liggen wat niet de bedoeling is om achter te laten. Eenmaal beneden zou het nog 10 minuten duren voordat de bus er was. Ik merkte ineens dat er wat mistte en ja hoor, ik had beter mijn hoed op kunnen laten… Al is hem snel boven voor me gaan halen :D. Ik kan natuurlijk niet zomaar mijn tweeling cowboyhoed daar achter laten en dan Mandy alleen met een cowboyhoed laten lopen, dan krijgt ze alleen alle aandacht ;) haha. Een lange busreis weer naar New York. Met 3 koffers (nouja, 1 moet handbagage voorstellen) en een grote ‘handtas’ en mijn laptop tas. De buschauffeur heeft direct een plekje gevonden voor de bus naast een lift, zodat we makkelijk bij de bus naar JFK konden komen. De bus stond al op het punt om te vertrekken en ik ben dus snel in de bus gesprongen en heb mijn koffers natuurlijk eerst in het bagageruim laten zetten, ff snel gedag zeggen tegen Al en gaan. Natuurlijk heb je ook een kaartje nodig voor die bus, maar die kocht ik wel bij de volgende stop. Daarna heerlijk genoten van een tukje tijdens de lange 2e busreis. Eenmaal aangekomen op het vliegveld stond ik al klaar om uit te stappen. Dat was niet helemaal de bedoeling. Ik moest namelijk wachten totdat we bij het Delta gedeelte van het vliegveld waren, want daar moest ik inchecken. En dan sta je daar met al je bagage voor een heel groot vliegveld zonder karretje en helemaal uitgeteld van de nu al lange reis. Ik heb een gokje gewaagd en de eerste de beste veiligheidsman gevraagd om op mijn koffers te passen. Boom van een vent, niemand behalve hij die dan aan mijn koffers gaat zitten. Eigenlijk geen slim plan hoor om je koffers uit zicht te laten op een vliegveld, voor hetzelfde geld wordt ik zo opgepakt voor dugssmokkel. Maar ik heb in ieder geval een karretje en tegen de tijd dat ik terug was, was de boom het zat om op te letten en heb ik even vriendelijk gelachen en bedankt en ben mijn koffers er op gaan leggen. Zo dat was zwaar en niet echt mijn ding nu, maar ook dat moet gebeuren. Ik ben gelukkig 5,5 uur van te voren op het vliegveld, dus er kan nog zat misgaan voordat ik mijn vlucht niet red. Ik had het inmiddels heet en had mijn jas uitgetrokken. Ik stond in de rij om in te checken met een leuk Iers vrouwtje, we hebben gezellig gebabbeld. Ik kwam bij de incheckbalie en de vrouw erachter keek me al streng aan en had net al een boete voor te zware koffers uitgedeeld, dus daar vloog mijn hoop. Totdat ik een lot uit de loterij won… nouja… bijna wel. Ze herkende mijn vest. Ze vroeg of ik ook op Rutgers had gezeten (zij dus overduidelijk wel), snel ingeschat in de tijd dat mijn oom daar belangrijk was. Dus ik uitleggen dat ik het nichtje was van mijn oom (haha :D). Ze kende mijn oom en de tranen schoten haar bijna in haar ogen, want hij had zo veel voor haar gedaan en ze had zoveel aan hem te danken. Ik lachte vriendelijk en zei dat ik daar erg blij om was, vervolgens werd de 10 kilo teveel in mijn koffers gewoon genegeerd en vond ze het sneu voor me dat ik zoveel handbagage mee moest zeulen, dus heeft ze mijn eigenlijk 3e koffer er ook gratis bij ingecheckt, die ook te zwaar was door al de boeken die ik erin had gestopt. Ik zei dat ik niet wist hoe ik haar moest bedanken, zo blij dat ik met haar was en heb verteld over mijn operatie en dat ze me heel veel energie bespaart. Ze was helemaal blij dat ze me kon helpen, ik kon 1 ding terug doen en dat was lid worden van Delta airlines. Het is gratis, je krijgt alleen een hinderlijke email zo nu en dan, maar ook skypoints ofzo die je kan sparen en waar je uiteindelijk (na je leven lang vliegen) een keer gratis mee kan vliegen. Zij krijgt alleen $30 bonus voor elke internationale inschrijving, dus heb ik haar dag ook weer goed gemaakt. Ik was een lief meisje en ik werd nog even gezegend. Altijd goed om zo je dag te beginnen :D. Ik had ineens alleen mijn laptop en mijn idioot grote en vooral zware handtas en mijn overdreven kleding. Haha. Ik mocht alles van haar wel in mijn koffer nog doen (behalve laptop), maar wilde al die breekbare spullen toch maar bij me houden en die kleding kan erg van pas komen als ik het zo koud krijg… :D.
Zonder problemen kwam ik door de douane heen, er was dus geen drugs in mijn koffers gestopt hoopte ik nog steeds. Haha. Het was nu iets na 4-en en ik had dus nog 5 uur op het vliegveld. Ik ben even wat te knabbelen gaan halen en wat te drinken en ben naar mijn gate gelopen. Daar ben ik een groot deel van de tijd gewoon gaan typen op mijn laptop voor waarbenjij. Het ging enorm traag en ik voelde mijn buik echt heel sterk en voelde me helemaal niet lekker. Ik ben niet meer uit mijn stoel gekomen, want dat deed me echt zeer en kostte echt veel moeite. Na een lange tijd wachten en nog wat gesprekken met mijn 2 gezellige buren konden we gaan boarden. Dat betekende eerst iedereen behalve ik. Na een tijd mocht ook ik naar binnen en kwam ik bij mijn plek. Jitske en Kelly bleken naast me te zitten. Omdat Jitske naast Kelly wilde, heb ik mijn raamplekje gegeven voor het middenstuk plekje. Normaal niet echt een goeie deal, maar ik laat ze lekker samen zitten, ik ga toch alleen maar slapen heb ik me voorgenomen. Ik heb nog even kennisgemaakt met mijn buurman. Erg aardige vent. Daarna ben ik inderdaad gewoon in slaap gevallen en werd ik weer wakker toen we al een hele tijd in de lucht zaten en we eten kregen. Een heerlijke pasta. Ronde pasta vormen met spinazie en tomaat etc. erin. Na het eten heb ik mijn slaapje weer hervat. Hier en daar nog even wakker geworden en wat gedronken, maar echt wakker werd ik niet en ik heb de vlucht dus geslapen. Ik kreeg wel enorm last van mijn onderrug en van mijn benen, ze hadden het idee dat ze niet lagen ofzo ik weet het niet, maar ze waren een mooie combi met mijn zere buik. Ik was te moe om me er druk om te maken en wakker ervan te blijven. ‘coma Hieke’ ;).