Maandag 4 augustus – 17e dag – Pacific highway 1

Vandaag staat er 8 uur rijden op de planning, dus een echte reis dag. Net als alle andere lange stukken hebben we wel weer de route zo gepland dat we wat gaan zien. Nu gaan we bijna het hele stuk over pacific highway 1, die dicht langs de kust van Californië gaat.

Voordat we gaan rijden hebben we even snel ontbeten en hebben Paulien en ik nog wat post op de bus gedaan bij het postkantoor en nieuwe postzegels gehaald. Daarvoor moesten we een drukke weg oversteken. Met heel veel oplettendheid zijn we eerst tot de helft overgestoken waar een soort invoegstrook was. Daar wilden wij wachten, maar tot onze verbazing gingen alle auto’s gewoon voor ons stoppen en gaven ons voorrang.

We reden door Santa Barbara heen richting de kustweg en kwamen alleen al op dat kleine stukje 2 Rabobanken tegen. Later deze dag komen we er nog veel meer tegen, ze nemen de westkust geloof ik over… Maar nu loop ik op de zaken vooruit.

Na Santa Barbara rijden we naar Santa Maria. Dit is wel een aardig leuk kustplaatsje met een paar mooie huizen, maar niet bijzonder genoeg om echt uit te stappen. We rijden een half uurtje verder naar Pismo beach. Dit was een heel leuk strand. Te vergelijken met het eerder beschreven Venice beach, maar iets kleinschaliger. Paulien en ik hebben daar een kleine strandwandeling gemaakt en even genoten van de zeegeur weer en naar schelpjes gezocht. Schelpjes waren er niet echt, wel dode krabbetjes en kreeften. Ook iets heel aparts van dit strand is dat je of gratis naast het strand kan parkeren of je kan voor 10 dollar gewoon je auto het strand op rijden naar een gewenst plekje… Logisch…

We rijden door naar Morro bay. Daar is een hele grote vulkaanrots, wat nu gewoon een aparte rots is. De rots staat als een soort schiereiland apart van het land, wat een leuk plaatje geeft. We hebben er dus gewoon even gekeken. Daarvoor moesten we ongeveer over een golfbaan, geloof niet dat dat helemaal de route is die ze hier bedoeld hadden, maar wel degene die ons door de Garmin werd aangeraden…

Hierna rijden we door naar San Simeon. Ondertussen veranderd de kust van een strandkust naar een rotsachtige kust met verschillende baaien. Rond San Simeon zijn een heleboel van deze baaien, waar je met mazzel zeeolifanten kan vinden. Dit is ons niet gelukt, maar wel hebben we een heleboel aalscholvers gezien. Verder zijn er hier een heleboel roofvogels. Ik denk dat we een aantal valken hebben gezien, verder nog een roofvogel die op een adelaar lijkt alleen zeker niet zo groot... Mooie roofvogels waren het in ieder geval sowieso en ze vlogen heel mooi rondjes, zodat we ze goed konden bekijken. Toch heel anders dan een uur geleden met strand en meeuwen.

In San Simeon staat ook Hearst Castle. We dachten eigenlijk dat het kasteel gewoon in het stadje/dorpje stond of dichtbij. Dichtbij was het enigszins, maar je kon er niet even langsrijden om het van buiten in ieder geval te bekijken. We zijn naar het bezoekers center maar gegaan en kwamen erachter dat je alleen voor 25 dollar per persoon met een busje erheen mocht. We hebben daar dus even gekeken wat er precies allemaal te zien was en of het de moeite waard is. Het was er druk, maar wij hebben besloten het niet te doen. Het ziet er mooi uit, maar voor een echt kasteel kan je beter naar bijvoorbeeld Frankrijk, dit is niet echt uit de kastelen tijd maar later door iemand neergezet die wel van kastelen houdt. Leuk, maar het geld en de tijd willen we nu liever anders besteden. Wel even door de telelens naar het kasteel op de berg gekeken en een plaatje geschoten, hebben we het toch een beetje gezien… Ook niet verkeerd was de mogelijkheid om naar de wc te gaan. Ze hebben alleen last van een waterprobleem en het naar de berg pompen van water is veel ingewikkelder. Ze hebben dus tijdelijk allemaal chemische toiletten neergezet, wat minder interessant. Wat ik heel leuk vond is dat ik zelf met een voetpomp water ergens vandaan moest pompen om mijn handen te kunnen wassen.

De volgende plek was wel erg idyllisch. Het gaat om McWay falls (er is er overigens maar 1). Daar maken we vanaf de berg een wandelingetje naar de kliffen (van een rotsachtige kust, gaan we nu al naar hoge kliffen). Daar aangekomen hebben we een super leuk uitzicht van een heel klein privé strandje, waar je alleen met veel moeite, klimmen en een flinke wandeling kan komen. Het water is helder blauw, het strandje is een wit zandstrandje, de golfen klappen stuk op de rotsen en het strand en geven een mooie witte kraag. Het strandje zelf is samen met een stuk van de zee bijna een cirkel en op de rand van het strand valt een leuke dunne waterval naar beneden. Langs de randen van het zandstrand lopen steile kliffen omhoog en bij het pad (ca. 20 meter hoog) staan hele grote dikke palmbomen. Echt een prachtplekje. Het is nog niet al te lang een state park. Er heeft een tijd een familie op de kliffen gewoond. In 1940 heeft een van de dochters samen met haar man daar een prachtig huis neergezet dat uitkeek over dat strandje en de waterval. Zij was enorm rijk. Ze hebben om bij het strand te komen een soort mijnwerk karretje naar beneden aan laten leggen. In 1956 zijn ze weer verhuisd, zijn gezondheid was niet goed en hij is overleden. Het huis en stuk grond is gedoneerd aan Californië om een state park van te maken. In eerste instantie is dat niet gedaan, dus het huis is bijna met de grond gelijk gemaakt en er zijn nog maar een paar muren van over. Het oude mijnkarretje en de rails zijn alleen nog foto’s van. Toen zij is overleden is er uiteindelijk wel een state park gemaakt. Overigens is het gratis om te bezoeken, maar als je weer bijna in de waterval wil parkeren in plaats van een tijdje lopen, moet je geld betalen voor de auto, niet nodig dus.

Vanaf McWay falls zijn we doorgereden naar Big Sur, dat was niet zo boeiend. We zijn dus verder gereden naar Carmel. Dat was een succes. Er staan daar super schattige huizen. Ik krijg een beetje een Hans en Grietje gevoel bij deze huizen. Het wordt beschreven als een schilderdorpje en kan me goed voorstellen dat je hier ook veel inspiratie op kan doen. Carmel zit ook weer aan een mooi stukje strand. We besluiten hier ergens een leuk restaurantje te zoeken, want het is inmiddels etenstijd. We hebben eerst nog even rondgelopen. Er was nog een winkeltje met allemaal kerstspullen. Er rijden enorm veel dure auto’s rond en er werd zelfs een wat ouder stelletje met een limousine afgezet bij het strand. We liepen nog een eindje en er was een gebouw helemaal Alice in Wonderland stijl gemaakt. Daarna zijn we naar een Italiaan gegaan en hebben we een heerlijke pasta gegeten.

Nog maar 10 minuten rijden en we zijn in het dorpje ernaast, Monterey. Daar is ons hotel en hebben we daar lekker weer beetje op de laptop gezeten, beetje tv gekeken en relaxt. Eerst hebben we een Gordon Ramsey gekeken. Waar we helemaal fan van aan het worden zijn, is America’s ninja warrior. Hier leggen hele sterke mensen een parcours af wat enorm veel kracht kost. Heel knap om te zien wat ze allemaal kunnen en hoe snel. Toch was het ook snel tijd om te gaan slapen, morgen vroeg op.