Donderdag 7 augustus – San Francisco & Alcatraz

Donderdag 7 augustus – 20e dag – San Francisco & Alcatraz

Helemaal geluidsdicht zijn de muren in het hotel niet, dus we konden al vroeg het 5 persoons gezin naast ons op de bedden horen springen en tv horen kijken. We wilden gelukkig toch niet al te laat opstaan, dus was niet zo erg. Vandaag gaan we meer langs de kust van San Francisco de bezienswaardigheden bekijken. Aangezien het gisteren al erg fris was en we nu langs het water zitten en het vandaag sowieso koeler is in SF, hebben we ons warm aangekleed.

Het verhaal dat er niet goed te rijden valt in SF is zwaar overdreven en het parkeren is inderdaad prijzig, maar goedkoper dan parkeren buiten de stad en voor 4 personen al het openbaar vervoer kopen. Met de auto dus. Geen overbodige luxe ook, want vandaag moeten we hele grote stukken door de stad afleggen. Wat heel leuk is, is de aankomst vanaf Oakland over de brug waardoor je de skyline van San Francisco goed ziet. We beginnen bij de Golden gate brug. Een grote, international orange gekleurde, brug met een enorme spanningswijdte tussen de twee torens van de brug. Deze brug is de eerste brug die je tegenkomt vanaf de zee naar San Francisco. De kleur is gekozen, zodat de boten de brug goed kunnen zien. Er hangt in SF vaak enorm dikke mist, vandaag ook, en zo is de brug duidelijker te zien. Doordat de brug half verstopt is in de mist geeft dat een heel mooi beeld. We staan er echt even te genieten. Al is Cas zijn zonnebril verbogen, dus daar is hij een beetje verdrietig over, maar dit vindt hij zeker mooi. De brug is stevig en zo gemaakt inmiddels dat hij een orkaantje ook wel kan hebben en een aardbeving kon al vanaf het begin van de bouw van de brug.

We rijden door naar Golden gate park (totaal niet naast de brug overigens). Inmiddels is het bijna lunchtijd en we hebben niet eens ontbeten, we hebben dus honger. Wat we kunnen vinden is een Mac Donalds, dus daar ff wat gehapt. We zitten dan al tegen het park aan en het parkeren van de auto was weer geen probleem (niet eens echt lang gezocht). Het park bestaat uit veel groen gras en bomen met heel veel verschillende soorten sportvelden waar je gewoon zo kan gaan sporten. Zo is er bijvoorbeeld een atletiekbaan, ook goed onderhouden zelfs. We lopen lekker door het park richting de Japanse tuin. We komen langs de science academie en lopen door het Aids memorial grove, een schattig wandelpaadje door wat dichtere bebossing en leuke plantjes. De Japanse tuin ziet er vanaf de buitenkant leuk uit, maar we hadden geen zin om de toegangsprijs te betalen en hebben dus hier en daar door het hek gekeken. Het leek best klein en wel leuk, maar niet erg indrukwekkend. We kunnen het mis hebben, maar ik wilde als enige het zien, dus heb me er bij neergelegd dat we andere vette dingen gaan zien. We lopen door naar de botanische tuinen. Ook dat lijkt niet zo indrukwekkend, hetzelfde als de rest van het park met net wat andere bloemen. Er zat niet bijvoorbeeld nog een vlindertuin bij. Op een afstandje zagen we wel enorme ganzen, maar we besloten gewoon lekker door het park te gaan lopen. Zo komen we bij een rozen tuin. We zien allemaal verschillende rozen en de meeste zagen er mooi uit. Cas vindt in de rozentuin nog een tennisbal en we hebben nog wat met de bal gespeeld. Verder nog wat eekhoorns gezien en we hebben de terugweg ingezet. Op de terugweg keek er een jongetje van een jaar of 9 heel verleidelijk naar de bal waar Cas nog mee aan het spelen was, zonder wat te zeggen en met een knikkende blik heeft Cas hem naar de jongen gegooid en we zijn door gelopen. We draaiden ons nog even om en zagen de jongen inmiddels vrolijk met de bal verder spelen.

Met de auto nu naar Fisherman’s wharf, waar we even rond kunnen kijken en daarna op de tour kunnen naar Alcatraz. Op weg daar naartoe hebben we expres een stuk weg gepakt langs allemaal Victoriaanse huizen. Cas vond bovendien nog ene weg die je kon vergelijken met een afgrond, waar we natuurlijk naar beneden zijn ‘gereden’. Dat gaf wel een super uitzicht en een leuke ervaring weer. We rijden door en komen helaas in de spits op de snelweg terecht en staan dus in de file. Dat is dan een nadeel van de auto, al staat het openbaar vervoer ook vast. Dit gaf wel even de tijd om in alle folders te zoeken naar parkeergelegenheid bij Fisherman’s wharf. Eenmaal de auto geparkeerd en naar de werf toegelopen, was het inmiddels 17.30 en we moesten ongeveer 18.00 aan boord gaan. We hadden alleen de kaartjes al geprint en we konden tot 18.25 de boot op, dus besloten wel even avond te eten. Dat werd een snelle hap bij een restaurantje dat ook ‘to go’ had. Dit is allemaal op pier 39, vlak naast pier 33 (even nummers zijn ergens anders), waar wat kroegjes en eettentjes zijn en muziek gespeeld wordt. Beetje een toeristenplek aan de werf eigenlijk met natuurlijk ook souvenirs winkeltjes. Heel lang kunnen we niet blijven, want we moeten naar de boot.

We zijn ruim op tijd bij de boot naar Alcatraz en hebben er zin in. Het duurt maar 12 minuten naar het eiland toe. Aangezien we de avond rondleiding doen varen we een stuk om het eiland heen waardoor het iets langer duurt. We zijn op het dek gaan staan en hebben al even genoten van de zeelucht en het zicht op zowel SF als op het Alcatraz eiland. Ondertussen hoor je al allemaal weetjes over Alcatraz. We komen aan op het eiland en melden ons bij de Engels talige gids. Een vrolijke en spontane meid die wel zin had om wat weetjes te vertellen. We moesten de berg opklimmen zoals ze dat aangaf, uiteindelijk bleken dat 4 ietwat steile straatjes te zijn en dat stelde dus niks voor. Ze vertelde eerst dat er veel vogels en ook verschillende vogels op het eiland zitten en dat ze blij is dat het broedseizoen net voorbij is. De meeuwen die er zitten zijn enorm beschermend over hun nest en ze vindt ze echt vervelend. We zien allemaal lelijke fluffige bruine meeuwen, dat zijn de jonkies. Ze verteld verder over de films die zijn verschenen over Alcatraz, waarin veel weetjes niet kloppen of vervormd zijn. The birdman van Alcatraz mocht op Alcatraz niet bij de vogels komen en al zijn zogenaamde research van de vogels voordat hij daar zat was plagiaat. De douches in de film ‘The Rock’ staan in Hollywood. Verder vertelde ze dat er in totaal 36 personen hebben geprobeerd te ontsnappen vanaf Alcatraz in 14 verschillende pogingen. 5 personen hebben weten te ontsnappen, waarvan er 3 nooit meer zijn gevonden. Deze drie personen, waarvan twee broers, wisten ze zelfs niet van of ze de overkant gehaald hebben. Het is maar 1,8 kilometer van Alcatraz naar San Francisco, alleen de stroming is heel snel en het water is ongeveer 12 graden. Niet echt een pretje dus. De twee broers zijn twee van de in totaal 14 kinderen in dat gezin. Vorig jaar zijn twee andere uit het gezin op bezoek gekomen en hebben aangegeven dat deze drie heren het prima hebben overleefd en dat ze nu een lang en gelukkig leven al hebben in Canada. De theorie was dat ze of verdronken waren of naar Zuid Amerika waren getrokken, want ze waren Spaans aan het leren. Als we dus deze broers kunnen geloven, zijn ze levend in Canada aangekomen.

Boven aan de berg kregen we allemaal een speler voor de audiotour. De jongen die ze uitdeelde vond het wel een beetje een aparte dubbel date om naar Alcatraz te komen, daar grapte hij wat over. We hebben tegelijkertijd op play gedrukt en dan kan je lekker luisteren en rondlopen. Er werd veel verteld over van alles en nog wat en ondertussen loop je rond, bekijk je alles en maak je wat foto’s. Het komt over als een zeer vervelende gevangenis. Ze zaten in hele kleine hokjes boven op elkaar met een kleine wc en een bed en een klein tafeltje en een boekenplankje. Daar moesten ze het wel mee doen. De gevangenis kende alleen straf voor slecht gedrag. Straten met drie hoog allemaal cellen die naar elkaar uitkijken door de tralies. In het D blok waren de gevangenen die zwaarder werden bewaakt en ook de isolatie cellen. De langste tijd in het pikkedonker was 14 dagen. We stonden in zo’n cel en Cas werd er al helemaal naar van en begon al zenuwachtig heen en weer te lopen. Het gaf echt een beetje een rot gevoel en je kan je een ietsie pietsie voorstellen dat dit verreweg van een pretje was. Elke avond tussen 7 en 8 (ofzo) mochten de gevangenen een uur lang ‘muziek’ maken. De audio tour werd voor een groot deel verteld door oude gevangenen of beveiliging. Een oude gevangene vertelde dat hij toch vooral herrie kan herinneren en vooral een man die een saxofoon had en elke keer een uur lang dezelfde drie noten met herhaalde.

We hebben ook nog het gigantische veld gezien waar ze even ’s ochtends en ’s avonds op geztte tijden naar buiten mochten. Wat daar vooral ook opvalt is het uitzicht op SF. Het lijkt mij extra moeilijk om helemaal afgelegen op een eiland in een gevangenis te zitten met de stad zo dichtbij. Een gevangene vertelde ook dat ze met de wind de juiste kant op de stad ook goed konden horen. Met Oud en nieuw konden ze het vuurwerk zien en was het extra druk in de stad, dus was het nog beter te horen en leek de stad dus nog dichterbij. Hij vond dat de echte kwelling.
Na van alles te zien, mochten we de oude ziekenhuis vleugel zien. Dit mag alleen bij de avond tour. Dit gaf mij de ergste kriebels van de avond. Deze vleugel is namelijk alleen verlicht met een paar camping lampen. Het verf bladdert van de muren af en er staan nog allerlei oude ziekenhuis spullen hier en daar. Na de tour zijn we weer naar de celblokken gegaan, waar we een tentoonstelling kregen van het openen en sluiten van de cel deuren. Joost heeft daar nog gevraagd wat er gebeurt als gevangenen hun bord niet op aten (had hij in een Nederlandse tv show gezien dat er een ‘eet op, want anders…’ is). Dat was waar, ze mogen dan de volgende maaltijd niet mee eten. Alcatraz was een gevangenis met een zeer luxe, voor gevangenissen, eten voorziening waarbij de gevangenen zelf konden kiezen hoeveel van wat. Dan moet je dus ook opeten wat je kiest en je verspilt geen eten. Het openen en sluiten van de deuren zelf ging altijd op gezette tijden en maakt een behoorlijke herrie. Nu werden er maar 2 rijen ijzeren celdeuren opengegooid. Ik kan me het geluid bijna niet voorstellen hoe hard het is als alle celblokken open gaan.

Het was alweer bijna tijd om terug te gaan. Buiten was het inmiddels donker en dat maakte het eiland wat extra luguber. Wel keken we naar een mooi verlicht SF. Beneden op de rots hebben we nog een stuk film gezien. We hebben onder andere gezien dat Alcatraz een tijdje opgeëist is geweest door indianen stammen. Ik had dit eerder gelezen, maar nu werd het wat meer uitgelegd. Na de sluiting van de gevangenis kwamen de 60-er jaren, waarbij vrijheid een belangrijk punt was. De indianen, die verstoten waren naar afgelegen gebieden, vonden dat Alcatraz symbool zou moeten staan voor het feit dat het eigenlijk allemaal indianen land is. Het is namelijk het eerste eiland dat je ziet vanaf zee als je SF in komt. Ze hebben het eiland 2 jaar bezet gehouden met meerdere indianen stammen. Er waren op het eiland geen voorzieningen, behalve de gebouwen die over waren van de gevangenis en het dorpje dat er bij hoorde. Ze zaten er dan ook vaak niet langer dan twee weken achter elkaar. Na 2 jaar heeft de overheid er een punt achter gezet. Wel hebben ze meer land gekregen. Op Alcatraz zie je nog wel veel overblijfselen van die tijd, door muurschilderingen.

Toch gek om te bedenken dat veel gezinnen van de beveiligers gewoon op het eiland leefde. In het filmpje beschreven een paar leden van die gezinnen het als heel fijn wonen. Het was er vredig, gezellig, klein en dorps. San Francisco was heel dichtbij en daar gingen ze ook naar school. Er waren geen auto’s op het eiland en ze kenden elkaar goed. Het was gewoon leuk wonen volgens hen. Ze merkten vrij weinig van de gevangenen en zagen ze bijna nooit.

We zijn weer terug gegaan met de boot om half tien en lekker van het uitzicht genoten. De vuurtoren van Alcatraz werkt nog steeds. Hierna zijn we lekker naar het hotel gereden. We hebben even een milkshake gehaald. We stoorden ons bij de Mac nog even aan de ‘Drive thru’. Schrijf het gewoon normaal denk je dan… Dat leidde tot een gesprek over het woord ‘xing’ op de borden langs de weg met een dier erop. We hadden verwacht dat we dus deze dieren konden tegenkomen, dat was waar. We snapten niet wat ‘xing’ betekende. We zijn er nu achter (De anderen al eerder, ik had het alleen niet meegekregen toen Josst het op internet had gevonden) dat het ‘crossing’ betekend en dat ze cross dus vervangen met een x, vet lelijk. Nog even rijden en dat was weer een dag.