66e dag: Woensdag 02-04

Vanmorgen was ik helemaal uitgeteld en ben ik niet naar New York gegaan. Ik was heel erg moe, dus heb met Cas gepraat en met mijn ouders. De badkamer meneer was er weer en daar had ik vandaag even niet op gerekend. Dat betekende namelijk dat ik niet naar de wc kon! Na van alles te hebben overwogen… Ben ik naar de buren gegaan. Die waren Spaans, maar snapte dat ik de wc bedoelde en was ook zo weer weg.
Eenmaal weer terug in mijn bedje heb ik alle tijd genomen om even rustig waarbenjij bij te werken (ineens toch zomaar weer wat dagen erbij, maak ik die grote kloof toch weer wat kleiner.) Ik was na het schrijven weer heel erg moe en ben een hele tijd gaan slapen. Nadat ik geslapen had ben ik rustig begonnen aan mijn koffer inpakken voor morgen. Mijn buik doet toch behoorlijk pijn vandaag en als dat morgen nog steeds zo is, kan ik maar beter beginnen met inpakken. Tussendoor ben ik nog met Al wezen praten/plannen over morgen en over niks. Don, een goede vriend van mijn oom, belde en nodigde me uit voor het eten. Aangezien er hier in de kast alleen garnalen liggen en cereal zonder melk, had ik daar wel erg veel zin in. Al ging naar zijn vrienden en ik heb nog een tijdje geslapen totdat Carmen me op kwam halen om samen naar Don te gaan. Bij Don thuis hebben we erg veel gekletst en laat begonnen met eten. Het voorgerecht bestond uit garnalen (JEEEJ!, dat lust ik niet ;)). Wel heel lief dat hij ze had gemaakt en heb even mijn smaakpapillen uitgezet en ze gegeten. Het hoofdgerecht kwam en we kregen allemaal een kleine gevulde kip. De kip was erg lekker,maar de vulling vond ik niet lekker. Ik zat bovendien na 2 happen hartstikke vol en heb het moeten laten staan. We hebben nog wat op de bank gezeten, toetje gegeten: een heerlijke chocolade taart en gekletst. Ik kreeg weer een update over alle immigratie problemen, de slechte economie en hoe weinig banen er zijn en hoeveel armoede. Ook hebben we gepraat over mensen met toekomstplannen en toekomst verzekeringen enzovoort. Erg indrukwekkend hoeveel er toch fout gaat in Amerika met een groot deel van de bevolking, terwijl ze wel geld hebben voor buitenlandse projecten/oorlogen etc. Niet voor hun eigen inwoners dus… Ik ben niet te laat naar huis gegaan, zodat ik nog lekker lang kan slapen voor de lange dag morgen. Eenmaal thuis was Al er nog niet, dus die spreek ik morgen wel weer! Welterusten!