57e dag: Maandag 24-03

Vandaag heb ik niet te lang geslapen. Het is 2e paasdag en Casper is jarig :D. Of eigenlijk ben ik er helemaal niet zo blij mee dat hij vandaag jarig is, want dan kan ik er niet bij zijn :(. Ik werd wakker en heb hem gebeld. Ik kon maar heel even met hem bellen, want het huis zat vol visite. Ik vond het verschrikkelijk vreemd en onaangenaam om het zacht uit te drukken om er niet bij te kunnen zijn. Ik weet wel dat hij in ieder geval aandacht krijgt op zijn verjaardag :D. Hij was dus in ieder geval even met mij online. Ik had hem namelijk een cadeau gestuurd, die hij natuurlijk vandaag pas mocht openmaken en hij had hem vrijdag al ontvangen. Hij maakte de doos open… En daar gingie… De grote helium ballon zo de lucht in. Zijn ogen stonden helemaal vol pret, hij vond het superleuk om te krijgen! Casper moest wel weer terug naar zijn visite, maar wel met een mooie ballon extra! Gefeliciteerd met je 21e verjaardag Cas, je mag hier nu drinken!
Ik ben daarna nog even gaan liggen en werd daarna alweer opgehaald om naar school te gaan. Op school heb ik vooral veel geholpen met de essays die ze aan het schrijven zijn en Joel heeft de rest van de middag (niet lang meer) voorgelezen. Nadat de dag voorbij was, moest Joel meteen weg. Hij had een afspraak met de kerk, want zij doneren altijd een hoop voor het kamp dat eind mei weer gaat gebeuren. Ik wilde heel graag mee, maar ik wist stiekem al dat er een afscheidsfeestje was georganiseerd dus ik kon niet weg. Ik ben naar Mandy gelopen en we hebben meegeholpen met het klaarzetten van ons verrassingsfeestje. Er kwamen allemaal mensen naar binnen lopen die we al kenden. Debbie en Jeff, Ellen en Robbie, De burgemeester (kenden we nog niet), Ipke en zijn vrouw (naam nog steeds vergeten), Alle docenten en onderwijsassistenten van Vaile. We hebben wat kunnen happen daar en kunnen drinken en we hebben kennis kunnen maken met de mensen die er waren. Na een tijdje moesten we zitten (ik zat al. Haha) en begon Tammy te praten. Het begon met een vraag aan alle gasten (inclusief mensen van Vaile) om te vertellen wat ze hebben geleerd en ervaren van ons. Bijna iedereen heeft wat verteld en het was zeer ontroerend om te horen. Ze zijn zo ongelooflijk blij met ons en een aantal stond de tranen in de ogen omdat ze ons echt nog niet kwijt wilden. Een aantal mensen hebben aangegeven dat we weer plezier de school in hadden gehaald en vreugde. Ze hebben allemaal hele lieve dingen gezegd en grappige dingen herhaalt en we hebben hun ervaringen mogen horen en dat was echt heel goed om te weten, dat ze zo blij met ons waren. Verder hebben ze me op het hart gedrukt dat het absoluut allemaal voor mij gelde en dat ze constant met me mee hebben geleefd toen ik ziek was en nog steeds en dat ze heel blij zijn om me weer zien rond te lopen en te zien lachen. Joel gaf aan dat ik voor de kinderen een enorm toegevoegde waarde ben geweest en dat hij heel erg blij was met mij in de klas (hij zij nog meer, maar daar kwam het op neer. :D. Normaal zegt hij niet zoveel en het betekende heel veel voor me om het te horen. Zeker omdat ik ook wat onzeker was geworden door al het verlof (het is eigenlijk alleen maar in mijn eigen hoofd, omdat ik veel meer in petto had…). Stiekem ben ik heel erg trots. Na alle ervaringen van iedereen die er was, dacht ik dat het onze beurt was. Maar nee, dat was Tammy even vergeten. Dat was wel weer jammer, had veel willen zeggen (dan maar individueel de klassen langs, is ook prima!). Tammy vertelde nog dat het haar was opgevallen dat we zo op onze mentoren leken. Daarbij zij ze: Kelly en mentor, Mandy en mentor , Jitske en mentor. Hey, ik werd niet genoemd! Wat een verrassing, want ik lijk vet veel op Joel. Mandy viel het ook op en riep: ‘En Hieke lijkt op Joel!’ daar hebben we dan ook even smakelijk om kunnen lachen. Daarna was de beurt aan de burgemeester, nadat Tammy ons nog de hemel in heeft geprezen. De burgemeester had nog iets bij zich voor ons: een shining star. Dat is de hoogste oorkonde die je op school als leerkracht kan krijgen. Een hoop leerkrachten van Vaile stonden met tranen in de ogen en iedereen begon ons te feliciteren. Dat moet dan een van mijn culture shocks zijn, want ik heb geen idee wat die oorkonde inhoudt en ik dacht dat het gewoon een leuk grapje was… Toen ook Jeff me begon te zoenen en feliciteren begon er toch een belletje hard te rinkelen, dus heb even aan Jeff gevraagd wat het is en hij legde dus uit dat het heel belangrijk is en dat misschien in de afgelopen jaar 2 andere docenten er een hebben gekregen. Ik was er superblij mee! Die wordt thuis ingelijst alsie heel mee naar Nederland kan komen… :D. Maar dat was nog niet alles, want we kregen ook nog een cadeau van Vaile. We hebben allemaal een boek gekregen van Vaile! Na de hele ceremonie hebben we nog even gekletst. Jeff was nog tussendoor teruggegaan naar het werk. Mandy en ik zijn met Debbie mee naar huis gegaan. We waren het erover eens dat we erg trots konden zijn en dat we het allemaal verschrikkelijk gaan missen en snel weer een ticket terug gaan boeken als we thuis zijn :D (voor mij wordt dat wel middle schools bezoeken!).
Ik heb thuis natuurlijk weer even heerlijk gerust! Na een tijdje kwam Jeff thuis en gingen Mandy en hij naar het gospelkoor. Ik wilde ook graag mee, maar voor mijn verjaardagsuitje neemt Debbie me mee naar de pedicure! Jeej! :D:D:D. We zijn dus lekker in een massagestoel gaan zitten in de mall en hebben onze voeten in een lekker bubbelbadje gedaan. Oh eerst natuurlijk nog een kleurtje uitgezocht voor mijn teennagels (fel rood :D!). We zaten daar lekker terwijl ze met onze voeten bezig waren. Nageltjes knippen, voeten schuren. Overtollige huid weghalen en wat ze allemaal nog meer met je voeten doen. Daarna een heerlijk onderbeen/voeten scrub en daarna alles lekker ingevet met bodymilk. Ik heb er zo lekker van zitten genieten samen met Debbie. Daarna nog mijn mooie kleurtje op mijn tenen, dat rood was natuurlijk een geintje maar de echte kleur is voor jullie de vraag en voor mij en Debbie (en Mandy en Jeff) een weet. Debbie haar voeten duurden wat langer, slechtere conditie (haha) en ik zat lekker met mijn voeten onder de infrarood lamp om te drogen. Dat zo’n 20 minuten terwijl we lekker hebben gebabbeld en daarna op slippers het winkelcentrum nog een beetje doorgegaan. Toen het winkelcentrum sloot zijn we naar huis gegaan. Jeff en Mandy waren er nog niet, ik ben lekker een boek gaan lezen! Toen Jeff en Mandy thuis kwamen waren ze stiekem langs de Dairy Queen gegaan voor een ijsje. Ze hadden geen voor ons mee :(. Jeff zei: ‘ Jullie hebben ons ook geen pedicure gegeven.’ Waarop ik zei: ‘ We hebben het jullie wel aangeboden, jullie hebben ons geen ijsje aangeboden.’ Daar moest hij me dan toch gelijk in geven en we hebben er even goed om gelachen. Ik ben trouwens erg blij dat ze samen een ijsje zijn gaan halen, want ik had er helemaal geen behoefte aan. Mijn trek is nog steeds ver weg en wordt van veel dingen bij het idee al misselijk. Maar het gaat wel elke dag beter met me! Na dit alles konden Mandy en ik weer is echt niet in slaap komen en zijn we witness gaan kijken. Een film over een politieman die moet onderduiken nadat hij doorheeft dat zijn medewerkers in een complot zitten. Een Amish jongetje is getuige van een moord op een politieman en moet dus ook onderduiken. De politieman duikt onder in een Amish gezin en je ziet dan ook allemaal interessante informatie over hun geloof. Heel interessant om voor dat we naar die Amish school gaan te kunnen kijken. Na de film zijn we wel snel naar bed gegaan, morgen vroeg op! Ik ga een hele dag weg!