54e dag: Vrijdag 21-03

Vandaag is de dag dat Mandy haar laatste dag heeft op stage. Het is goede vrijdag en normaal is iedereen vrij op goede vrijdag. Dit jaar alleen niet, want we hebben teveel sneeuwdagen gehad. Wat betekend dat iedereen, ook wij verplicht de vrijdag moeten doen. Mandy is de hele dag naar school gegaan om haar projectweek af te ronden en ze is mij weer komen halen tussen de middag. Ik was heel laat wakker geworden, maar voelde me wel goed ’s morgens. Tussen de middag dus naar school en de kinderen waren weer blij om me te zien. We hebben met zijn allen de krant gelezen en over de artikels gepraat en het gekoppeld aan Nederland en daar nog over gepraat. Daarna is Joel ze gaan voorlezen en was ik nodig bij de kleuters. Nou nodig, ik wilde heel graag de afronding van de projectweek meemaken, want we hebben er erg hard aan gewerkt! Ook Tammy kwam kijken en ik ben op een stoeltje gaan zitten. De kinderen deden de voorstellingen geweldig! Het was wel erg gek om bij dikkertje dap mijn vader te horen. Ze hebben echt enorm hun best gedaan op de voorstellingen. Allemaal knutsels gemaakt. De quiz ging heel erg goed. Er waren allemaal vragen over Nederland en de kinderen wisten ze gewoon allemaal te beantwoorden! Mandy’s groep heeft een verhaal gemaakt die werd voorgelezen door Melissa en door 2 kleuters. De rest kwam met allemaal zelfgemaakte attributen voorbij om te laten zien waar het over ging. Het was echt super en de kinderen vonden het ook geweldig. We zijn daarna nog met de kinderen energie af gaan blazen buiten.
Na school werden we opgehaald door Kelly en Jitske, want die waren niet op school vandaag en we moesten met zijn allen naar Ipke. We gaan namelijk de boerderij bekijken. Eenmaal bij Ipke aangekomen was er nog een veel groter plan. Als ik dat van te voren had geweten had ik er waarschijnlijk niet voor gekozen om te gaan. We gaan eerst naar een hele grote boerderij die melk produceert. Dan naar zijn eigen biologische boerderij die melk produceert en daarna naar een stuk Amish boerderij. Drukke middag en daarna eten bij hem thuis. We kwamen aan bij een joekel van een boerderij. We gingen naar binnen in het kantoor en kwamen eerst bij de vrouw van de eigenaar. Zij is (en het hele gezin) Limburgs en ze hebben ervoor gekozen om hier te gaan boeren, doordat er een mooie gelegenheid was gegeven en ze het een zeer mooi land vinden. Ze zijn hier 6 jaar geleden heen gekomen en de kinderen worden gewoon Amerikaans opgevoed. De jongste kan Nederlands wel verstaan, maar niet spreken. Wel wordt er af en toe in het Limburgs gesproken. Heel apart verhaal om te horen hoe ze van Nederland aan het inburgeren zijn in Amerika. De boer kwam binnen en heeft ons heel wat verteld over de boerderij en over boeren in Amerika in het algemeen. Ook vertelde hij dat hij wilde uitbreiden. Hij heeft nu 1500 koeien en wilt er naar minimaal 2000. Er zijn meer koeien, maar dat zijn de actieve koeien die gemolken worden. Je hebt ook altijd koeien die een tijdje niet worden gemolken, omdat ze zwanger zijn. Ze hebben allemaal manieren om de beste melk te krijgen en zoveel mogelijk melk te krijgen. Dit bedrijf loopt heel erg goed. Ze hebben eerst gewerkt met Amerikanen als werkers. Dat ging veel te traag en nu heeft hij veel Mexicanen in dienst. Die werken heel erg hard. Ze zijn daar illegaal, maar daar weet hij natuurlijk niks van ;). Hij vertelde over de verschrikkelijke manieren die ze gebruiken om Amerika binnen te komen. Ze gaan hier twee jaar werken en sturen al het geld naar huis. Eenmaal thuis hoeven ze nooit meer te werken zo rijk zijn ze dan en hebben ze genoeg geld om voor iedereen te zorgen. We hebben alle stallen gezien en alle koeien. Het was erg interessant, maar het zag er wel erg massaproductie uit. Ze houden de kalven niet bij de boerderij, maar voor max. 2 dagen. Die kalven hebben we dus gezien en geaaid. Ze waren vet schattig! De koeien houden ze, maar worden ergens anders groot gebracht en weer aan hem gegeven als ze klaar zijn voor het melken. Ook was er veel hooi, ik had erg veel zin om er in te gaan spelen. Mandy en ik moesten elkaar tegenhouden om het niet te doen :D. Na de rondleiding zijn we met de auto doorgereden naar de boerderij van Ipke. Daar was het allemaal een stuk kleiner. We kwamen in zijn kantoor aan en konden daar doorlopen naar waar ze de koeien aan het melken waren. Dat ging al anders dan bij de grote boerderij. Bovendien mogen ze geen antibiotica gebruiken bij een biologische boerderij, dus gebruiken ze allemaal soorten planten met genezende werking. Dat mag dan weer wel. Er waren 3 mensen aan het melken, alle drie Amish. Het was heel apart om de kleding te zien die ze droegen, echt heel ouderwets. We vroegen ons meteen af wat dan wel en niet mocht en waren zeer verbaasd dat de jongen ineens ging roken :O. terug in het kantoor kregen we een stieren boek te zien, waarvan je sperma kan bestellen van bepaalde stieren om zo de koeien kalven te laten krijgen en dus de koeien melk te laten geven. We zijn nog in de stal geweest toen de koeien weer terug werden gezet en daar heeft Ipke nog wat meer verteld over de boerderij. Daar waren ook 2 geiten met een lammetje. Als je die bij de koeien hebt, dan hebben ze geen last van ringworm had hij gehoord. Het lammetje was superschattig! Na deze stal zijn we naar het bos gelopen waar nog een stel koeien stond te grazen en die te eten kregen. Het bos is een mooie beschutte plek voor deze koeien. Het was wel een hele wandeling naar het bos en terug! Ik was inmiddels doodmoe en stond op het punt door mijn benen heen te zakken. Mandy had dat door en heeft me ondersteund bij het lopen. Bij de boerderij weer terug zagen we een van de mannen die Amish is op een tractor rijden. Onze mond viel open van verbazing, we hadden geen idee dat dat mocht! We vroegen het aan Ipke. Hij gaf aan dat ze het op hun eigen land niet mochten, maar om rond te komen hebben ze een baan nodig en als de baas het van je vraagt mag het wel. Dat is om rond te komen. Zo moeten ze binnenkort ook leren hoe een computer werkt.
We hadden nog 1 ritje in petto, namelijk naar de Amish boerderij. Daar staan namelijk de paarden die de karren trekken en de muilezels. Ik had nog nooit een muilezel gezien en was heel erg benieuwd. Ik moet zeggen: Ze zijn groot! Ik dacht dat ze klein waren, maar ze zijn groter dan paarden… We zijn gelukkig alleen naar de muilezels en paarden gaan kijken, daarna zijn we naar Ipke zijn huis gegaan om te eten. Eenmaal aangekomen bij zijn huis, hebben we ook zijn vrouw ontmoet. Echt een hele aardige vrouw. We gingen in de kamer zitten. Ik was echt energieloos en kreeg het heel koud, want ik moest mezelf warm houden en dat ging niet helemaal. Af en toe wat bezorgde blikken van Mandy. Er kwamen ineens borrelsnacks op tafel (het was inmiddels half 8), want het eten moest nog klaargemaakt worden. We eten lam (ik gewoon een hamburger), wat nog een tijdje duurt. We hebben veel gehoord over Holland Colours en wat ze daar allemaal doet en over al haar reizen die ze voor hun heeft gemaakt. Uiteindelijk gingen we om 10 uur eten. Aan tafel was ik zo moe dat ik het gesprek niet heb kunnen volgen, ik weet dat ik om kwart voor twaalf van tafel af ging en naar de auto liep en gedag heb gezegd. Eenmaal thuis aangekomen ben ik als een zombie naar mijn bed gelopen en in 1 klap, nog geen seconde later… ben ik in een diepe slaap gevallen. Ik weet niet eens hoe ik me nog in mijn pyama heb weten te krijgen. Vandaag heb ik mezelf dus veel te ver gepushed en ik had dit nooit moeten doen!