51e dag: Dinsdag 18-03-08

Vanmorgen niet al te laat opgestaan want er is iemand die vandaag naar huis gaat, namelijk mijn vader. Voordat hij weggaat geef ik hem alvast wel een koffer mee van mijn spullen. Na alles wat ik hier heb gekocht en nog wil kopen ga ik het echt niet redden met de koffers en het gewicht… Eerst dus met papa de koffer inpakken (ik zeg, hij pakt in haha). Paar dingen zelf ingepakt die toch zeker ook nog niet voor zijn ogen bestemd zijn…
Ik heb hem samen met Debbie naar het vliegtuig gebracht. Zijn koffers waren helemaal in orde (hoefde niet eens gewogen te worden, raar). Het was heel raar om alweer gedag te zeggen tegen mijn vader en het was ook een gek idee dat hij ook daadwerkelijk hier was geweest. Ik had me er zolang op ingesteld dat hier niemand behalve ik en Mandy van thuis zouden zijn, dat het een raar gevoel geeft. Maargoed, ik heb hem dus nog uit kunnen zwaaien en afscheid kunnen nemen voor de laatste 2 weekjes (tijd gaat best snel, wil nog zoveel doen!). Na het afscheid ben ik met Debbie mee terug gereden en zijn we nog even gestopt om te lunchen. De lunch hebben we bij applebees gegeten en het was echt superlekker! Een heerlijk broodje met kip en tomatensoep! We hebben heel lang gepraat en het was supergezellig. Later kwam een klasgenoot van Socratics binnen en ook daar hebben we nog een tijd mee gekletst. Zij voelt zich de laatste tijd ook beroerd en vertelde eigenlijk dezelfde symptomen als die van mij. Heel apart. Daar hebben we dus over doorgepraat en over jongens/relaties/onderwijs etc. Na de lunch ben ik heerlijk gaan slapen.
Ik werd ’s middags opgehaald om naar Bill Clinton te gaan, want die is vandaag in Richmond! De meiden kwamen me ophalen. Ik heb ook even naar gisteren gevraagd aan de meiden. Zij hadden wel met hem gesproken, maar wisten niks van een afspraak. Ze hebben mij afgezet voor de Bill Clinton hal. Tenminste een brandweer kazerne die was omgetoverd tot toespraak hal. Ik stond buiten en kwam nog wat bekenden tegen. Ik kon niet veel horen, maar het was heel erg druk. Toen de meiden er eenmaal bijwaren, was ik het eigenlijk al wel weer beu. Al die mensen en drukte was me echt teveel. We zijn toch nog even in de rij gaan staan om hem te kunnen zien en foto’s te maken. Ik heb nog een stuk van zijn speech meegekregen over verzekeringen en health care. Hij vroeg aan het publiek wie er allemaal iemand kent die niet verzekerd is. Iedereen stak zijn vinger op, behalve ik ;) (Mandy was toen nog niet binnen). Ik werd zeer raar aangekeken. Alsof ik niet van deze planeet was ofzo. Hij vertelde dat het een kwalijke zaak was dat iedereen een onverzekerde kende en dat het in andere welvarende landen helemaal niet het geval is. Hij noemde een paar voorbeelden. Daarna zijn Mandy en ik aan de overkant van de straat op de auto gaan wachten. Ik ben op de grond gaan zitten, maar werd weggestuurd door de baas van de winkel. Gelukkig waren op dat moment Jitske en Kelly er met de auto en ze hebben me thuis gebracht. Ik kon nog even praten met Cas (groot project van school, dus nog laat online ;)) en daarna eten. Heerlijke noodles! Daarna nog met zijn allen gezeten in de kamer en ik ben lekker gaan slapen. Al had ik moeite met in slaap komen. De medicijnen maken me zo’n beetje stoned en houden me wakker. Ik ben dus kikker is verliefd in het Engels aan Mandy gaan vertellen en toen viel ze in slaap en ging ik ook maar slapen. Mandy wilde eigenlijk trouwens nog achter de computer, maar de stroom is uitgevallen. Early night voor haar dus. Ik heb ook nog wat gelezen.